1.           Zapoznanie się z podstawowymi serwisami sieciowymi

a)         Web serwer - serwer Apache

·       podstawowe pliki i katalogi serwera

-       /etc/httpd/conf – ten katalog zawiera wszystkie pliki konfiguracyjne Apache, z których najważniejszy to httpd.conf

-       /etc/rc.d/init.d/httpd {start/stop/restart} – serwis uruchamiający serwer Apache

-       /var/log/http – pliki z dziennikami zdarzeń (logs)

·       plik httpd.conf
nie ma potrzeby zmieniać większości domyślnych ustawień pliku httpd.conf, szczególnie jeśli serwer Apache został zainstalowany w domyślnie ustalonym katalogu i nie wykonywane są dodatkowe zmiany. Ogólnie nie powinno zmieniać się domyślnych ustawień.
Najważniejsze ustawienia:

-       ServerType – dwa typy serwera – standalone i inetd. Ta opcja przeważnie powinna być ustawiona na standalone. Ustawienie typu serwera na inetd spowoduje, ze do obsługi każdej prośby HTTP uruchamiany będzie nowy oddzielny serwer.

-       ServerRoot – ścieżka katalogu serwera HTTP

-       Port – port jaki ma obsługiwać serwer, domyślna wartość 80, standardowy port HTTP (sprawdzić w /etc/services)

-       ServerName – ustawienie nazwy hosta jaką serwer będzie zwracał. W zasadzie nie ma konieczności zmiany domyślnych ustawień. Jeśli nie określono nazwy to serwer sam ją odnajdzie w przypadku jeżeli zaistnieje konieczność jej zastosowania (w przypadku gdy jest to serwer podłączony do internetu – serwer internetowy)

 

b)         Serwery wirtualne
Jedną z bardziej popularnych usług dostarczanych przez serwer WWW są tzw. serwery wirtualne, znane również jako wirtualne hosty lub domeny. Dzięki temu można stworzyć pełen serwer WWW identyfikowany własną nazwą domenową i imitujący osobną maszynę, ale znajdujący się na tym samym fizycznym serwerze jako inny serwis WWW. Dzięki Apache można za pomocą kilku dyrektyw stworzyć praktycznie dowolną liczbę hostów wirtualnych
Istnieją dwa sposoby obsługi hostów wirtualnych przez serwer Apache. Możesz mieć jeden adres IP z wieloma rekordami CNAME lub każdy serwer wirtualny może mieć własny adres IP i skojarzoną z nim nazwę.

·       Serwery wirtualne identyfikowane adresami IP
Jeżeli do serwera zostanie dodany kolejny adres IP bardzo proste staje się ustawienie serwera Apache, tak aby każdy z obsługiwanych przezeń serwisów WWW miał inny adres. Wystarczy dla każdego adresu IP dopisać dyrektywę VirtualHost do pliku httpd.conf.

 

<VirtualHost www.example.com>

  ServerName www.example.com

ServerAdmin webmaster@example.com

DocumentRoot /home/example/public_html

TransferLog /home/example/logs/access_log

ErrorLog /home/example/logs/error_log

</VirtualHost>

 

Zalecane jest podanie adresu IP, zamiast nazwy hosta w dyrektywie VirtualHost

 

·        Aliasy – jeden interfejs, wiele adresów
Czasami przydaje się przyporządkowanie jednemu interfejsowi sieciowemu (np. karta sieciowa) kilka adresów IP. Przykładowo – jeden serwer może udostępniać kilka różnych usług, ale wskazane jest aby usługi te były dostępne pod innymi adresami IP, co może ułatwić ewentualne modyfikacje sieci. Aby skorzystać z tego rozwiązania, trzeba skompilować jądro, włączając opcję Network Aliasing oraz IP Aliasing Support w sekcji Networking Options.
Po uruchomieniu jądra systemu obsługującego aliasy sieciowe, definiuje się je za pomocą polecenia ifconfig

-          ifconfig eth0:0 10.0.1.10 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.1.255

                    lub też można to wykonać korzystając z programu linuxconf

-          Networking Configurator -> IP aliases for virtual hosts

                    Takie polecenie tworzy alias eth0:0 wskazyjący interfejs eth0 o podanych parametrach.

 

·       Wirtualne hosty identyfikowane nazwami domenowymi
Wirtualne hosty identyfikowane nazwami domenowymi, umożliwiają uruchomienie więcej niż jednego serwera WWW z wykorzystaniem tego samego adresu IP. Dla danej maszyny należy określić dodatkowe nazwy używając rekordu CNAME na serwerze DNS. Kiedy klient HTTP (przeglądarka) wyśle żądanie skierowane do serwera, wysyła wraz z nim zmienną, która określa nazwę serwera, do którego żądanie jest adresowane. W oparciu o tą zmienną, serwer określa do którego wirtualnego hosta ma przekazać żądanie dostępu. Taka konfiguracja hostów wirtualnych wymaga ustawienia dyrektywy NameVirtualHost i skojarzenia z nią adresu IP sewera.

NameVirtualHost     10.0.0.10

 

<VirtualHost 10.0.0.10>

  ServerName www.example.com

  ServerAlias example

ServerAdmin webmaster@example.com

DocumentRoot /home/example/htdocs

            ErrorLog /home/example/logs/error_log

</VirtualHost>

 

 

c)         Serwer DNS
Odwoływanie się do hostów po numerach IP jest wygodne dla komputerów, ale ludziom łatwiej jest posługiwać się nazwami. Do tego celu potrzebna jest tablica translacji, aby móc dokonywać konwersji adresów IP na nazwy hostów. Tą właśnie translacją zajmuje się DNS. Usługa Nazw Domen (ang. Domain Name Service – DNS) jest systemem, w którym każdy serwer zawiera tylko własne dane na temat translacji adresów IP na nazwy hostów. Te dane przechowywane są w publicznie dostępnej bazie danych, tak aby każdy mógł znaleźć adres IP odpowiadający nazwie hosta poprzez wysłanie zapytania do bazy danych tego hosta.
Aby mieć pełny dostęp do tej bazy należy uruchomić serwer DNS na swoim hoście. Serwer DNS znany jest również jako serwer nazw (ang. nameserver – NS). Istnieją trzy typy takich serwerów:

-       podstawowy

-       rezerwowy

-       caching

·       Uruchomienie prostego Caching DNS
Serwer caching jest domyślnie konfigurowany podczas standardowej instalacji systemu Linux. Podstawowa konfiguracja systemu, w którym funkcjonuje caching DNS, to serwer pracujący w sieci lokalnej połączony z już istniejącą siecią. Serwer caching nie potrafi odpowiadać na zapytania ale wie jak znaleźć serwer, który będzie znał odpowiedź i do niego prześle zapytanie.
Uwaga: Przed modyfikacją jakiegokolwiek pliku należy utworzyć jego kopię zapasową

-       edycja pliku /etc/resolv.conf
search domena.cxm         // domyślna domena serwera
nameserver 10.0.0.10  // adres IP serwera DNS używanego przez klienta

-       edycja pliku /etc/named.conf

w               edytuj plik /etc/named.conf

w               dodaj odpowiedni wpis wskazujący na /var/named/named.10.0.0.
należy stworzyć strefę, która będzie obsługiwać odwrotne zapytania do DNS z podsieci domeny

w               skopiuj /var/named/named.local do pliku /var/named/named.10.0.0.

w               zmodyfikuj odpowiednio plik /var/named/named.10.0.0.
należy zamienić adresy odpowiadające domenie root.localhost. na hostmaster.domena.cxm. i każdy wpis localhost na nazwę hosta linux.domena.cxm.

w               przeładuj named - /etc/rc.d/init.d/named restart

-       testowanie caching DNS

w               sprawdzenie logowania za pomocą sesji telnet (program telnet często korzysta z odwrotnego DNS)
$ telnet 10.0.0.10

w               sprawdzenie konfiguracji za pomocą programu nslookup
$ nslookup 10.0.0.10 10.0.0.10
Jeżeli otrzymamy odpowiedź w czasie sekundy oznacza to, że odwrotny DNS pracuje poprawnie i caching DNS jest skonfigurowany poprawnie

·       Konfiguracja podstawowego serwera DNS
Podstawowy serwer DNS może udzielić odpowiedzi na pytania z podstawowej strefy bez konsultowania się z innymi serwerami, ponieważ dane tej strefy przechowywane są na lokalnym dysku twardym. Inaczej mówiąc podstawowy serwer DNS potrafi poprawnie obsłużyć wszystkie domeny zarejestrowane na tym serwerze.

-       dodanie tłumaczenia lokalnej domeny

w               do pliku named.conf należy dodać podstawową strefę domena.cxm, której dane przechowywane są w pliku named.domena.cxm

w               należy stworzyć plik named.domena.cxm zawierający dane stref – tłumaczenia dla hostów: www i sendmaila

w               należy dodać tłumaczenie 10.0.0.10 na mtx we wcześniej stworzonym pliku named.10.0.0.

w               należy przeładować named

w               należy przetestować konfigurację i usunąć ewentualne błędy

·       Oprogramowanie DNS

-       named

-       biblioteka resolvera: /etc/resolv.conf

-       nslookup

-       traceroute

·       Pliki konfiguracyjne serwera DNS

-       plik startowy DNS: /etc/named.conf

-       plik z danymi stref DNS /var/named

 

Ćwiczenia

·         Zapoznać się z dodatkową dokumentacją dotyczącą Serwera Apache i  DNS (HOWTO, man, dokumentacje).

·         W katalogu domowym, w oparciu o domyślny plik httpd.conf utworzyć wirtualny host www identyfikowany nazwami domenowymi o nazwie login_name.linux.pwsz. Utworzyć odpowiednie pliki i katalogi w swoim domowym katalogu.

·         Utworzyć wszystkie konieczne pliki podstawowego serwera DNS potrzebne do poprawnej obsługi domeny o nazwie login_name.linux.pwsz (skonfigurować serwer DNS).
Uwaga: Wszystkie potrzebne pliki są umieszczone na anonimowym serwerze ftp w katalogu /pub/pliki

·         Utworzyć prostą stronę www (strona wizytówka zawierająca podstawowe dane o studencie) i umieścić tę stronę na serwerze. W swoim katalogu domowym należy utworzyć nowy katalog public_html i przegrać tam utworzoną stronę pod nazwą index.html